...

Moito sen actualizar...si, realmente moito, non vou seguir contando historias polos recordos que me traen redactar calquera cousa agora. Cada vez que collo unha pluma algun recordo ven a miña mente, ti ves a miña mente, calquera cousa que faga creativamente, recordame a ti.


Intentto evitalo, pero sempre volves a miña cabeza e parece que so o fago para ti. Que o que escribo ou o que debuxo ou o que fago e pra ti.

E vaste. agora vaste. e coma esa chamada que nos separa, a pesares de ser unha chamada.recordas a chamada coa que comeza esa historia que me ensinaches ti?

Un rapaz cego camiñando pola rua...oe uns alaridos e descubre que proveñen da exaxerada interpretacion dunha rapaciña...




non sei se o recordas... pero eu si, recordo cada unha das cousas que "vivin" contigo. E non quero seguir creando se me vai levar a tolear.


Non quero convertirme nunha pequena van gogh de pouca monta, non quero tolear...
Non sei.

Cando pases... tenta contactar conmigo. e explicocho.


Un beixo